Cherbourg – La Coruña
Daar gaan we! De Golf van Biskaje oversteken. We vinden het spannend zo lang op zee maar hebben er tegelijkertijd ook heel veel zin in om deze ervaring op te kunnen doen. We schieten lekker op en de Alderney Race was ons gunstig gestemd. We houden ons wachtschema van 3 uur op en 3 uur af aan, dat is ons tenslotte goed bevallen. We voegen er aan toe dat wanneer je je goed voelt, je de ander dan wat langer kunt laten slapen. Ik ben als eerste aan de beurt en nestel mezelf op de bank die we tot zeekooi hebben omgevormd. Luid gebonk op het dek, Willem zal wel iets met de zeilen aan het doen zijn. Weer gebonk op het dek, en daarna weer. Ik besluit toch maar snel te gaan kijken. ‘Dolfijnen!’ ‘We hebben dolfijnen bij de boot!’ roept Willem. Samen zitten we op de punt van de boot te kijken naar de dolfijnen die met ons mee zwemmen. Hoe gaaf is dat! Na deze eerste ontmoeting zouden er nog vele volgen. Met zonsopkomst en zonsondergang werden we steeds weer verrast door dolfijnen die een stukje met ons mee zwommen. We hebben zelfs een walvissoort gezien, we denken dat het een Pilot whale is geweest (zie foto).

De eerste twee nachten zijn koud en vochtig. We moeten ons warm aankleden en hijsen ons met elke wisseling weer in onze zeilpakken. Dikke truien aan en warme sokken voor in onze laarzen. Een slaapzak gaat ook mee naar buiten en trekken die ver over ons heen. In de nacht luisteren we naar Podcasts en muziek. Uren turen in het donker met een heldere sterrenhemel boven je hoofd. Met een sterren app probeerde we de verschillende sterrenbeelden en planeten te ontdekken. Af en toe een lichtje in de verte van een vissersboot. Om de zoveel tijd kijken we op de instrumenten om te zien of we nog de correcte koers varen en er geen andere vaartuigen te dicht in de buurt komen. De dagen verlopen rustig en we zitten al vrij snel in een ritme; na de laatste wacht ontbijten we samen, de rest van de dag vult zich met lezen, puzzelen, vissen en slapen. Rond 18:00 uur begin ik met koken zodat we op tijd de wacht weer in kunnen. De temperatuur neemt steeds meer toe en overdag genieten van heerlijke zonnige dagen.

De wind laat het afweten en hebben we noodgedwongen de motor bij moeten zetten. Via de marifoon en de Iridium Go houden we contact met Janjorem. Zij liggen inmiddels behoorlijk wat mijlen voor ons en wisselen ervaringen met elkaar uit. Op de Navigatie Plotter zie ik maandagochtend 19 juli dat we de grens overvaren, we zijn nu officieel in Spaanse wateren. We rekenen uit hoeveel mijlen en uren we nog te gaan hebben. Dinsdagmiddag komen we aan in La Coruña. Door de zeer lichte wind iets later dan van te voren gepland. We leggen er ons bij neer dat we nog even geduld moeten hebben en ik lees me alvast in over Galicië in de pilots (reisgids voor zeezeilers) die we gekocht hebben. We kunnen niet wachten totdat we straks aan onze eerste tapas met een koud biertje zitten!
Dinsdagochtend, Willem roept naar binnen ‘Land in zicht!’ Na bijna 5 dagen geen land gezien te hebben zien we daar de kust van Spanje verschijnen. We hebben nog wat mijlen te gaan maar het gevoel van trots en euforie kunnen we niet langer onderdrukken. Super trots op onze prestatie! In de loop van de middag lopen we de haven van La Coruña binnen. Onze vrienden van Janjorem staan al klaar om onze lijnen aan te pakken. We liggen vast en vol adrenaline praten we elkaar bij. Snel even aanmelden bij de havenmeester zodat we de stad in kunnen voor die lang verwachte tapas.

De eerste weken merkte we allebei dat je hoofd nog zo vol zit en dat we ook alle emoties moesten verwerken want het vertrek was wel een hoogtepunt waar allerlei emoties samenkomen. Zo lang naar uitgekeken, zo naar toegeleefd. Nu zijn we aangekomen in onbekende wateren en komen we in onbekende bestemmingen dus nu begint ons avontuur echt!
O, ja voor ik het vergeet resultaat visvangst tijdens deze overtocht: 2 plastic zakken en een stuk touw 😉
